20-02-2018
Blijf op de hoogte en volg Myrna
20 Februari 2018 | Zuid-Afrika, Phalaborwa
Terwijl ik begin te typen voel ik een druppel vanuit m’n haar langs m’n slaap naar beneden glijden. M’n kleding is doorweekt en om geen compleet modderspoor achter te laten op de zalmroze tegels van de woonkamer heb ik m’n schoenen bij de schuifdeur van het huis achtergelaten. Ik kom net terug van de winkel en onderweg ben ik vriendelijk toegelachen en raar aangekeken. De ons ondertussen bekende tankstation bedienden riepen me vriendelijk toe dat ik gelukkig bijna thuis was, want: Het Regent! En ja dat schrijf ik bewust met een hoofdletter.
De afgelopen tijd is het hier flink warm, het schommelt tussen een aangename 32 graden en (zelfs voor de lokale bevolking en zéker tijdens de sportlessen) niet meer fijne 39 graden. Ik weet dus dat ik van deze regenbui moet genieten. Het is de 2e noemenswaardige bui die we hier hebben en tijdens de eerste zat ik genietend met Anne en Cynthia van onder het afdakje te kijken naar de weerlichten die zich voortdurend in de dreigende roze, paars, grijze lucht lieten zien. Daarnaast weet ik ook dat door de ondertussen vochtige bodem de warmte morgen nog zwaarder op ons zal liggen dan normaal. Dus tja, ik geniet nog even verder van deze regenbui…
Sinds de vorige keer dat ik schreef is er gelukkig meer gebeurd dan alleen regen. Alies zit in Zuid-Afrika en een weekend terug hebben we samen de panorama route gereden. Ondanks dat de punten niet eens heel ver van elkaar weg liggen veranderd het landschap voortdurend. Bij lowveld view kijken we vanaf een hoogte neer over een met groene bomen bedekt landschap van bergen waartussen een rivier zich kronkelend een weg probeert te banen. Verderop bij Bourke’s Luck potholes sta ik op een brug wanneer ik een besef moment heb van hoe bizar het landschap van Zuid-Afrika kan zijn. Links van me kijk ik zo ver ik kan een groen omrande rivier bij langs, het water hiervan stroomt rustig onder me door, en als ik naar rechts kijk stokt m’n adem even in m’n keel. Een smalle kloof van een aantal meters hoog is uitgesleten door het water dat er met een blauw groenige kleur doorheen stroomt. Een kleur die door het contrast met de rood grijze stenen van de kloof nog feller en helderder lijkt te zijn dan daadwerkelijk is. Zelf op één plek staan, op één enkele brug, geeft je in dit land zicht op zulke bizarre, contrasterende, prachtige landschappen!
Na een dikke dag rijden besluiten we een kortere (maar onverharde) route te nemen voor het laatste stuk richting onze slaapplek. Rustig rijden we eerst nog verhard maar we weten dat het asfalt straks ergens zal ophouden, in de verte zien we de schemer invallen en ik hoop voordat de lucht vol sterren hangt wel van de weg af te zijn. Ondertussen is het asfalt overgegaan in gravel en ben ik blij met het felle licht van de koplampen van de auto nu het langzaam donker begint te worden. Een T-splitsing is in aantocht en ik neem de bocht voorzichtig om de auto op de onverharde weg onder controle te houden. Ik voel m’n hart naar m’n keel schieten terwijl ik dit doe. Een groot log grijs gevaarte met oren in de vorm van het continent Afrika staat loom onder een boom te eten. Door de schemering vallen de enorme witte slagtanden des te meer op en de trage langzame bewegingen zijn verraderlijk aangezien dit dier snelheden kan halen waar ik niet tegenop kan. Ik voel de adrenaline door mijn lijf stromen en als ik naar Alies kijk zie ik dat het geen verbeelding is. We blijven verbaasd, verrast en verwonderd vanuit de auto kijken tot het te donker wordt om nog iets van de olifant te kunnen zien.
De maandag na dit weekend ben ik blij dat ik de huurauto heb om kunnen ruilen voor de oude vertrouwde Subaru van TfA, met de auto vol rijden we richting Purulenke. Terwijl de rest de sportles geeft zit ik op de grond met m’n rug tegen het voorwiel van de auto om alle administratie weer op orde te krijgen. Voor me in de schaduw van een gespannen doek is Janny bezig met de twee kleinsten van de school die nog niet mee komen met de oefeningen, beiden met een duim in de mond proberen ze pionnetjes te stapelen. De rest rent rond in de brandende zon de helft van de groep heeft lintjes om en ik zie dat de hoepels waar de groep net bezig was er verlaten bij liggen. De estafette is blijkbaar overgegaan in de laatste 10 minuten vrij voetballen en ondanks de warmte en ondertussen ingetreden vermoeidheid zie ik nu misschien wel de grootste inzet, en niet alleen bij de leerlingen van Purulenke zelf….
De afgelopen tijd is het hier flink warm, het schommelt tussen een aangename 32 graden en (zelfs voor de lokale bevolking en zéker tijdens de sportlessen) niet meer fijne 39 graden. Ik weet dus dat ik van deze regenbui moet genieten. Het is de 2e noemenswaardige bui die we hier hebben en tijdens de eerste zat ik genietend met Anne en Cynthia van onder het afdakje te kijken naar de weerlichten die zich voortdurend in de dreigende roze, paars, grijze lucht lieten zien. Daarnaast weet ik ook dat door de ondertussen vochtige bodem de warmte morgen nog zwaarder op ons zal liggen dan normaal. Dus tja, ik geniet nog even verder van deze regenbui…
Sinds de vorige keer dat ik schreef is er gelukkig meer gebeurd dan alleen regen. Alies zit in Zuid-Afrika en een weekend terug hebben we samen de panorama route gereden. Ondanks dat de punten niet eens heel ver van elkaar weg liggen veranderd het landschap voortdurend. Bij lowveld view kijken we vanaf een hoogte neer over een met groene bomen bedekt landschap van bergen waartussen een rivier zich kronkelend een weg probeert te banen. Verderop bij Bourke’s Luck potholes sta ik op een brug wanneer ik een besef moment heb van hoe bizar het landschap van Zuid-Afrika kan zijn. Links van me kijk ik zo ver ik kan een groen omrande rivier bij langs, het water hiervan stroomt rustig onder me door, en als ik naar rechts kijk stokt m’n adem even in m’n keel. Een smalle kloof van een aantal meters hoog is uitgesleten door het water dat er met een blauw groenige kleur doorheen stroomt. Een kleur die door het contrast met de rood grijze stenen van de kloof nog feller en helderder lijkt te zijn dan daadwerkelijk is. Zelf op één plek staan, op één enkele brug, geeft je in dit land zicht op zulke bizarre, contrasterende, prachtige landschappen!
Na een dikke dag rijden besluiten we een kortere (maar onverharde) route te nemen voor het laatste stuk richting onze slaapplek. Rustig rijden we eerst nog verhard maar we weten dat het asfalt straks ergens zal ophouden, in de verte zien we de schemer invallen en ik hoop voordat de lucht vol sterren hangt wel van de weg af te zijn. Ondertussen is het asfalt overgegaan in gravel en ben ik blij met het felle licht van de koplampen van de auto nu het langzaam donker begint te worden. Een T-splitsing is in aantocht en ik neem de bocht voorzichtig om de auto op de onverharde weg onder controle te houden. Ik voel m’n hart naar m’n keel schieten terwijl ik dit doe. Een groot log grijs gevaarte met oren in de vorm van het continent Afrika staat loom onder een boom te eten. Door de schemering vallen de enorme witte slagtanden des te meer op en de trage langzame bewegingen zijn verraderlijk aangezien dit dier snelheden kan halen waar ik niet tegenop kan. Ik voel de adrenaline door mijn lijf stromen en als ik naar Alies kijk zie ik dat het geen verbeelding is. We blijven verbaasd, verrast en verwonderd vanuit de auto kijken tot het te donker wordt om nog iets van de olifant te kunnen zien.
De maandag na dit weekend ben ik blij dat ik de huurauto heb om kunnen ruilen voor de oude vertrouwde Subaru van TfA, met de auto vol rijden we richting Purulenke. Terwijl de rest de sportles geeft zit ik op de grond met m’n rug tegen het voorwiel van de auto om alle administratie weer op orde te krijgen. Voor me in de schaduw van een gespannen doek is Janny bezig met de twee kleinsten van de school die nog niet mee komen met de oefeningen, beiden met een duim in de mond proberen ze pionnetjes te stapelen. De rest rent rond in de brandende zon de helft van de groep heeft lintjes om en ik zie dat de hoepels waar de groep net bezig was er verlaten bij liggen. De estafette is blijkbaar overgegaan in de laatste 10 minuten vrij voetballen en ondanks de warmte en ondertussen ingetreden vermoeidheid zie ik nu misschien wel de grootste inzet, en niet alleen bij de leerlingen van Purulenke zelf….
-
20 Februari 2018 - 19:58
Stijn Nooteboom:
Wauw....... En wat kun je schrijven! X
-
20 Februari 2018 - 22:47
Yrla Roorda:
Wauw inderdaad een mooi verhaal... wat een ervaringen zeg! Geniet ervan :) -
21 Februari 2018 - 13:13
Dia Molema:
Prachtig hoor, je kan ook wel een boek schrijven. Je ziet alles gewoon voor je zoals jij het beschrijft.
Liefs -
21 Februari 2018 - 16:17
Gitty Jonkman:
Maak maar veel foto’s als dat lukt met al die adrenaline. En ga zo door, leuk zo af en toe een verslag te lezen. Groet van ons beiden.
-
21 Februari 2018 - 16:53
Gerda Slagter :
Prachtig wat een onder neming
Geniet van de dingen die op je pad komen
Gr Gerda Slagter -
21 Februari 2018 - 19:55
Oma Kamminga.:
Lieve Myrna, Wat een prachtig verhaal heb je geschreven, zo blijven wij ook op de hoogte, fijn dat jij ons ook erin betrekt, nu heel veel liefs van Oma en Opa Kamminga and have fun. -
22 Februari 2018 - 15:42
Aaltje:
Lieve Myrna, wat een onwijs gaaf avontuur ben jij aan gegaan! en wat kun je goed schrijven, heerlijk om mee te genieten van je verhalen! blijf volop genieten de komende tijd, want je neemt een enorm mooie ervaring mee terug! liefs, -
05 Maart 2018 - 12:00
Geert En Fennie:
Lieve Myrna, Geweldig wat je daar allemaal mee maakt, jij hebt het dus warm en wij hadden het hier
de vorige week koud, min 10 en door de harde wind voelde het als min 20.
Maar ook daar konden wij wel van genieten.
Wij feliciteren jou alvast met je verjaardag en hopen dat ze dat daar ook op een mooie manier vieren.
Ga lekker door met genieten groetjes van G. en F. -
09 Maart 2018 - 21:30
Milou:
Wat een prachtig verhaal!!!! Ik verheug me al op het volgende! En op de real life verhalen als je weer terug bent! Doen we een dansje op de nieuwste zomerhit ;) xxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
