09-05-2018

Zoals ik vorige keer noemde ontwikkel ik mezelf hier constant. Ik kom mezelf tegen, ontmoet nieuwe mensen en doe nieuwe ervaringen op. Zo ook maak ik hier m’n eerste babyshower mee... Onwennig met een cadeau waarvan ik niet weet of het gepast is voor een babyshower loop ik de woonkamer in van de aanstaande oma. Ik knipper even met m’n ogen om de hoeveelheid wit, roze en glitters te verwerken die m’n ogen binnenkomt. Voor me op tafel zie ik allemaal hapjes, van marshmallows, wit en ROZE, tot prachtig versierde cup-cakes met ROZE glitterroom. Iets verderop zie ik een prachtige taart staan met ROZE accenten en een beetje sip kijk ik naar m’n bladerdeeghapjes die misschien iets te lang in de oven hebben gezeten dus alles zijn behalve ROZE. Iets met: het wordt een meisje.

Naast een babyshower wat nieuw was voor mij als persoon is er ook iets nieuws voor Teachers for Africa als stichting. Ik zal eerst proberen de naam goed te schrijven, Rethusegile. Dit is een nieuw Special Need project waar we sinds kort mee samenwerken. De lopende projecten moet ik draaiende houden en verder ontwikkelen, maar ik merk dat ik het stiekem ook heel leuk vind om een nieuw project aan te kunnen dragen. Twee keer in de week ga ik hier sprotlessen geven aan een kleine groep mensen die de grootste lach op hun gezicht hebben die ik ooit heb gezien.

Voor de mensen die het op is gevallen, hierboven staat dat ík sportlessen ga geven. Afgelopen zondag heb ik de laatste studenten weggebracht en Stijn zal de 18e vertrekken, naast dat ik heb genoten van het gezelschap van iedereen die tot nu toe in het huis heeft gewoond heb ik ook zeker heel veel geleerd van alle vrijwilligers en stagiaires. Ik heb geleerd op het gebied van sportlessen geven maar ook op gebied van persoonlijke ontwikkeling. Lesmethodiek en persoonlijke gesprekken, creatieve sportspelen én reflectie op mij als persoon, hoe voor een groep pubers te staan maar ook hoe ik me tegenover mezelf moet kunnen verantwoorden. Wat er nu aan gaat komen voor mij is weer een nieuwe uitdaging, eentje die ik graag aanga.

Als het gaat om persoonlijke ontwikkeling van mij weten veel van jullie vast wel dat ik ongeveer het braafste meisje van de klas ben. Dus vandaar dat ik deze schok ook tot het laatst bewaar. Ik heb een boete gehad. Oké ongeveer dan. Ik heb een boete gehad en heb uiteindelijk alleen administratie kosten betaald, en nee ik heb geen geld tussen mijn paspoort gestopt om er onderuit te komen. Iets met: toch nog een beetje braafste meisje van de klas.

Terwijl ik over de lange rechte weg tussen droog landschap terugrijd van Horisani zie ik vlak voor mijn afslag richting town een aantal politie auto’s staan. Standaard controle niets nieuws, dit heb ik vaker gehad dus ik stop de auto aan de kant en laat m’n raampje zakken, een jonge agent buigt zich wat naar voren: ‘how are you?’ ‘I am fine, and how are you?’ ‘I am also fine, thank you, is everything oké?’ Yes of course, thank you’ ‘can I see your drivers license?’ ‘yes of course, do you have a minute?’. Ik pak m’n tas en reik naar m’n portemonnee die ik hier altijd in heb zitten. Altijd…. Shit, niet vandaag. Ik draai me weer om naar de agent die aan m’n raam staat en lach verontschuldigend. Mijn gezicht zegt blijkbaar genoeg en ik wordt gevraagd of ik even uit wil stappen. Waar ik verwachtte in zo’n situatie knalrood te worden, te gaan stamelen of misschien zelfs in huilen uit te barsten blijf ik verbazingwekkend rustig. Op de motorkap van de politieauto worden al mijn gegevens genoteerd en ik raak zelfs in een leuk gesprek met meneer agent. Als ik me omdraai zie ik aan de overkant van de weg drie hoofden vanuit de auto gespannen naar me kijken, ik pak het papier mee en beloof binnen twee weken naar het trafic department in town te gaan mét m’n rijbewijs waarna m’n boete zal worden kwijtgescholden.

Naast dit alles wil ik nog iets kwijt. Ik ben nog steeds braaf…. Nee flauw. Ik heb het nog niet eerder gezegd maar stiekem ben ik heel dankbaar ben voor alle lieve reacties die ik krijg van jullie, of het nou hieronder is of via een Appje, een berichtje op FB of een telefoontje. Stuk voor stuk doen ze me goed. Bedankt!