18-7-2014

Lieve iedereen, weer twee volle weken voorbij, twee volle weken waarin veel is gebeurd, niet alleen hier in Tanzania maar ook in Nederland. Sinds kort heb ik weer goed internet en blijf ik redelijk op de hoogte van het nieuws. Soms is dit nieuws mooi maar helaas soms ook schokkend. Het voelt dan erg raar om hier te zitten en vakantie te hebben, maar ook vanuit hier is het meeleven, met zowel de mooie berichten als de schokkende.

Op dit moment zijn we in Pangani, sinds de vorige keer dat ik schreef hebben we afscheid genomen van de nonnen in Kabanga waar zelfs Liset en ik met tranen in onze ogen knuffels en mooie woorden ontvingen. In gescheiden groepen zijn we in Arusha aangekomen waar de groep compleet was, 9 mensen, de zes stage lopers, één broer en twee vriendinnen.

In Arusha zijn we met z´n allen een hike gaan doen aan de voet van de Kilimanjaro. De waterval die we daar zagen… op honderden meters afstand hoorde je het gerommel van de hoeveelheden water al die de berg afdonderden, hoe dichterbij we kwamen hoe harder het geluid werd, de waterval kwam in zicht en we keken elkaar allemaal glunderend aan, dit viel in het niets bij de watervallen die we eerder hadden gezien. De nevel werd meters ver geblazen en toen we even verder liepen waren we al snel doorweekt. Het pad naar waar de waterval de rivier in denderde, werd telkens modderiger en we moesten uitkijken om niet te vallen. Eenmaal terug waar we elkaar konden verstaan en degenen met brillen niet om de 10 seconden de nevel weg hoefden te vegen waren we allemaal kinderlijk enthousiast.

Na dit avontuur liepen we door naar een koffieplantage. Eerst zelf koffie plukken en pellen, er werden gedroogde bonen getoond en deze mochten we ontvellen, stampen, ontvellen weer stampen, branden, ontvellen, stampen… Oke deze volgorde klopt vast niet meer maar we hadden uiteindelijk héérlijke koffie.

Een paar dagen later was de groep opgedeeld en zat ik met Jitty, haar broer, Anne en Merel in een safari auto. Na het slapen in iglo´s (in Tanzania) reden we al vroeg de Ngorogoro crater in. De dag was fantastisch, leeuwen liepen achter de auto langs en we zagen twee welpjes om een leeuwin heen ravotten. We reden door een zee van buffels en gnoes waarbij tegen de horizon een olifant liep te sjokken. De crater liet ons als het moois zien wat het op dat moment te bieden had en wij konden niets anders doen dan héél hard meezingen (schreeuwen) met ´the circle of live´ en de rest van de CD van de Lion King.

Om lekker van de hak op de tak te springen, we zijn nu in Pangani. Morgen vertrekken we met een boot vanaf het strand in , hopelijk, 4 uur naar Zanzibar en komen we iets boven StoneTown aan, onderweg ga ik mijn ogen goed openhouden of ik mini schildpadjes zie, 1 uur geleden hebben we met een aantal anderen namelijk mogen zien hoe twee nesten met schildpadjes uitkwamen en naar de zee toe waggelden, het verhaal over de schildpadnesten die door mensen verplaatst moeten worden omdat er anders geen overlevingskans is raakte veel van ons, maar die kleintjes uit het zand naar boven zien komen zorgde bij iederéén voor het heel even stokken van de adem en een wandeling over het strand terug waarin we nog vol bewondering zaten!

Heel veel dikke zoenen en ik mis het om iedereen knuffels te geven,
Dus wees gewaarschuwd, Liefde