08-05-2014

Habari, Hoe is het in het mooie Nederland. Liset en ik zijn net terug van een weekje Zanzibar. Heerlijk er even tussenuit, we hadden het weekend doorgewerkt met Paulien en Nikky om samen naar het op en top bounty eiland van Tanzania te gaan.

Zanzibar was geweldig! Witte stranden, helder blauwe zee, veel zon (maar helaas ook heeel veel regen), heerlijk eten en hele leuke dingen om te doen. Dinsdagochtend om zes uur vertrok de bus naar Dar, kippen en kinderen werden overal waar mogelijk tussen gepropt dus ongezellig was het niet, vanuit hier zijn we met de boot naar Zanzibar gegaan waar we overnacht hebben in Stone Town. Wat een prachtige stad is dit: zee een prachtige boulevard en… andere blanken!

Kichanga lodge was ons volgende bestemming. Omschrijving Kichanga lodge: onbetaalbaar! letterlijk en figuurlijk, gelukkig was het regenseizoen, wat voor mooie kortingen zorgt;) huisjes met uitzicht op zee, een veranda met hangmat onder de sterrenhemel, heerlijk eten, de liefste bediening die je je maar kunt voorstellen en blijkbaar is het nodig met de zee voor je neus ook nog een heerlijk zwembad te hebben! Alleen maar zonnen en verder niets doen was niet voor ons weggelegd en dus volgde zwemmen met dolfijnen. Sommigen van jullie zullen misschien het verslag van Nikky en Paulien al hebben gelezen maar hieronder mijn ervaring:
Om 6:15 zaten we met z’n allen aan het ontbijt, ruim een uur later werden we verwelkomd in een motorbootje om de zee op te gaan, de golven zijn heftig en ons kleine bootje wordt heen en weer geslingerd in de zee. Na wat rond gedobberd te hebben roept onze (16jarige) kapitein: go go go! Het teken dat we te water moeten. Uitgerust met snorkel en flippers bleek ik de hoge golven niet de baas te kunnen (oké ik ben gewoon een stuntel maar dat wisten jullie al) en toen ik een paar slokken zeewater op had en het hyperventileren begon en ik toch echt in paniek riep ‘hoe moet ik zwemmen!? waar is de boot!? ’ kwam Femke me gerust stellen met: ‘je gaat niet dood’ (communiceren is zelfs in het Nederlands soms lastig). Liset zat nog in de boot en zag dat mijn reddingsteam bestaande uit Femke en Nikky hulp nodig had en wist onze puberende kapitein te overtuigen mij toch maar uit het water te vissen. Gelukkig kun je ook vanuit de boot dolfijnen spotten, helemaal wanneer je ze je ontbijt van die ochtend voert, de hoge golven hadden als bijwerking dat van de 7 opvarende maar één persoon zijn maag de baas kon. Ondanks de hoge golven en de daarbij behorende uitwerking op veel van ons hebben we genoten!

Om onszelf een beetje te verwennen hebben we nog genoten van een heerlijke massage en na deze oplaad sessie en 15 uur reizen met taxi, boot, taxi, bus, een lief slapend meisje op m’n schoot (die wakker wat minder rustig was), WC hokjes met schotjes tot net boven m’n heupen een hoop gehobbel en vastzitten in de modder waren we klaar voor onze laatste maanden in Turiani Hospital.

Op stage loop ik nu van hot naar her, wil zoveel mogelijk leren en doen en na 9 weken op de female ward loop ik nu bijna iedere week ergens anders stage: de OPD, het laboratorium, de labour (nu er nog verloskundigen waren om veel van te leren), het geven van een les reanimatie aan de andere studenten, zelf de plek van een barende vrouw in nemen om een baby reanimatie te demonstreren. Het zijn veel indrukken maar het is zeker de moeite waard. Ik ben nu dan ook weer eens te enthousiast over mijn nieuwe ‘afdeling’, het lab! Bloedprikken, testen doen, helpen bij de donatie… laat mij maar bezig zijn hier :D

Zo op een fijn laptopje typend van een van de co’s zie ik het weer helemaal zitten om jullie te vervelen met mijn heerlijke verhalen vanuit hier. Dus er zal er wel weer een volgen binnenkort :D

Louter Liefde, omdat het kan.